Één van haar laatste wensen was haar man in een donkerblauwe pak bij haar begrafenis. Ik werd opgebeld om de juiste outfit samen te gaan kopen. Want, ik ben de personal shopper voor elke gelegenheid.
Keuzes
Eerder die week kreeg ik een verdrietig bericht dat ze niet meer kon. De vrouw die zo graag van het leven kon genieten. Ondanks haar beperkingen door de ziekte genoot ze elk moment wanneer ze zich goed voelde. Maar die momenten waren de laatste maanden er niet zo vaak meer. Het ging niet meer. Ze wilde graag kwalitatief leven zonder lijden. En dus heeft ze samen met haar man en twee dochters besloten om haar leven te beëindigen. Ze wilde rust.
Last minute
Net die dag voor het weekend, zat ik achter de computer om allerlei administratieve klusjes te doen, toen de telefoon ging. Dat was Wytze. Of ik iets voor hem kon betekenen. Hij had een pak nodig. Natuurlijk, geen probleem, Wytze. Wanneer wil je de pak gaan kopen, want het is al bijna weekend. Hij zegt het is koopavond vandaag waarop ik antwoord dat ik over drie uurtjes bij hem kan zijn. Dan kopen we de pak vanavond. Dan is dat geregeld en hoef je daar tenminste niet aan te denken. Genoeg aan je hoofd.
Gesprekken
Onderweg bedenk ik hoe Wytze er uitziet en welke kleur hem goed zal staan. Ik denk aan donkerblauw, geen zwart. Zwart is zo beladen. Past niet bij de situatie. Donkerblauwe pak, lichtblauwe overhemd en donkerrode stropdas. We zullen zien.
Ik kom binnen en ga meteen naar boven om Hilja te begroeten en raar genoeg ook om afscheid te nemen. Heftig. Hoe moet het voor de meiden zijn en voor Wytze?! Het lijkt mij ondragelijk. Hilja zegt donkerblauwe pak voor Wytze, lichtblauwe overhemd en rode stropdas. Begripvol knik ik en we vertrekken.
Ik rijd naar de centrum terwijl Wytze mij de weg wijst en tussendoor zijn hart lucht over de situatie. Het is bijna zes uur, dus handig om eerst te gaan eten voordat we gaan shoppen. Want met lege maag is winkelen echt niet fijn.
Terwijl we op het eten wachten, luister ik naar Wytze zijn verhalen. Al die jaren samen met zijn vrouw. Avonturen, mooie tijden en ook minder mooie tijden maar altijd genieten. Twee prachtige, inmiddels jong volwassen dochters waar ze ontzettend veel van houden en altijd voor ze klaar staan. Laatste jaren waren zwaar. Maar laatste maanden nog zwaarder. Het ging steeds minder goed met Hilja. Ik heb bewondering voor dit stel. Zoveel liefde tussen de twee.
Shoppen
Het eten was heerlijk. En we hebben nog maar een uur om een pak te vinden. Bij winkel nummer één konden we niet slagen. Winkel nummer twee had wel iets wat Wytze gepast had maar dat zat niet fijn. Winkel nummer drie had het állemaal. Donkerblauwe pakken, rode stropdassen, blauwe overhemden. Hij past en intussen komt zijn jongste dochter langs. We krijgen ook van haar en haar vriendin goedkeuring. Net voordat ze weg zijn, haast ik nog naar haar toe en vertel ik haar mijn idee over haar outfit en die van haar zus. Ik zeg iets donkerblauws en lippenstift in de kleur van de stropdas. Is dat wat? Ze knikt enthousiast.
Ik breng Wytze naar huis, we lopen samen naar boven om de foto’s te laten zien van de pak en het geheel. Hilja keurt het goed en ik neem afscheid en ga naar huis.
Begrafenis
Ik zit tussen de gemeente die afscheid komt nemen van de dappere vrouw. Een vrouw die haar strijd gestreden heeft. En daar komt de familie binnen. Wytze in de bekende pak en de meiden… Beide meiden in een donkerblauwe outfit. De jongste een donkerblauw jurkje met zwarte doorzichtige panty en enkellaarsjes. De oudste donkerblauwe jumpsuit en veterschoenen. Zo mooi om dit geheel te zien. Het plaatje klopt. Dat is wat ik zie.
Familie vertelt over hun leven met Hilja. En dan gaat de oudste dochter van Wytze en Hilja achter de keyboard zitten. Iedereen is stil. Er klinkt piano door de hele zaal en als ze begint te zingen, houdt bijna niemand het meer droog. Sorry Ed, maar ik vind jouw nummer ‘Supermarkt flowers‘ nu en hier op zijn mooist.