‘Ik lijk wel een draak’ riep ik uit voor de Libelle. Maar er is een heel proces vooraan deze gil gegaan. Ik hoor vaak om mij heen dat ik een perfectionist ben. Nu is het in mijn werk handig maar dit kan soms ook een valkuil zijn. Ik dacht, laat ik spelen met mijn perfectionisme en controle loslaten. Of dan misschien wel een beetje laten veren. Ik zal mijn ervaring, met fotoshoot voor de bekende Nederlandse vrouwenblad met je delen. Want dat ik ook anders naar mijzelf kijk is logisch, de ander kijkt naar mij ook weer anders, op zijn of haar eigen manier. Andere perspectief noem ik het. En alles is goed. Zelfs een visagiste zag meer warmte in mijn uiterlijk dan ik. Niet per se verkeerd. Maar het ging om een fotoshoot die bij een artikel hoort op de website van Libelle. Dit artikel gaat over duurzaamheid (lees hier). Ik ben een ster in tweedehands kleding kopen en er ook nog hip bijlopen. Én de kledingruil. Mijn kledingruil winkel. Daar moesten foto’s van geschoten worden, en ik mocht poseren. Ik ben geen model, maar ik voel me (inmiddels) niet ongemakkelijk voor de camera.
Ik laat het over mij heen komen
Het is kwart voor twee ’s middags. Er wordt aan de deur gebeld. De visagiste is er. Grote koffer en twee grote goedgevulde sporttassen over haar schouder loopt ze achter mij aan naar de studio in een opvallende lange jas, die achteraf bleek, door haar zelf beschilderd met textielverf. Ik help haar met de tassen naar boven, naar mijn studio. Daar is ruimte genoeg voor al haar make-up en spullen. En ik heb er zin in. Ik ga tegenover haar zitten op een hoge kruk. De Libelle visagiste vraagt aan mij wat ik wil, qua make-up. Ik zeg, ‘ik laat het aan jou over’. Want he, zij heeft hier opleiding voor gevolgd, kan dat en is ervaren én werkt voor de libelle. Ik heb vertrouwen. Mijn huid wordt geëgaliseerd. Jukbeenderen worden benadrukt…met warme teint. Wenkbrauwen een beetje donkerder. Ik vind het mooi en dat zeg ik hardop. Nog mijn ogen een beetje meer accentueren. De fotografe belt aan. Wat een sprankelende vrouw. Bos krullen, hippe bril en een enthousiaste houding. Love it.
Vertrouw en laat losss…
Er wordt gewerkt aan mijn oogmake-up. Ik kijk na elk stapje in de spiegel, want dit vind ik zo fascinerend en het is even wennen dat ik nu aan de andere kant sta/zit. Mijn ogen zijn omlijnd met een warme terracotta kleur. Ok. Die kleur ben ik niet gewend. Maar mooi vind ik het ook niet. Ik wil haar wel blijven vertrouwen. Mijn innerlijke criticus heeft het weer over mijn perfectionisme en controle. Ik adem in en laat lossss. Oogschaduw in dezelfde kleur, terracotta oranje achtige warme kleur. Ik kijk weer in de spiegel. Oh my… Veronika, niet je perfectionisme aanwakkeren. Vertrouw op de kunde van de professional. Mijn lippen. ‘Nude?’ vraagt ze. Ik zeg iets over een niet al te opvallende kleur lippenstift, zodat mijn ogen aandacht blijven trekken. En wat denk je dat de kleur van de lippenstift is geworden? Terracotta oranje teint maar dan lichter. Ik kijk in de spiegel. Okay. Ik ben dát niet gewend. Maar hey, lelijk is het ook niet. Ondertussen is de fotografe die voor de Libelle werkt, mijn hele studio in zich aan het opnemen. Ze bestudeert boeken en de details in de ruimte. Enthousiast dat ze is! Mijn oudste dochter komt thuis. Ze zegt een beetje verlegen: ‘wie heeft jou geslagen?’ Nu heb ik dat niet verwacht. Beetje ongemakkelijk rolt er uit mijn mond ‘eh, he, het is even wat anders, maar erm ..mooi toch?’
Ik lijk wel een draak
Tijdens de shoot ben ik op mijn gemak. Ik bekijk de foto’s samen met de fotografe. Ja, leuk. Ze laat de close-up zien van mijn gezicht. “Ik lijk wel een DRAAK! En dan vooral die ogen.” De fotografe stelt mij op mijn gemak en zegt dat als ik mijn make-up niet mooi vind, ik dat nu nog wel kan veranderen. Ik wil dat inderdaad veranderen. Want ik kom op de website van de libelle. En dat moet toch wel écht goed. Ze zegt dat ik dat zelf mag doen, want ik ken mijn kleuren immers wel. Maar ik zeg nee, want de lieve visagiste is een pro en jong. Ik wil haar een kans geven. Maar ik lijk wel een draak. En toch wil ik haar de kans geven om het te fixen. En mijn les hieruit leren, want he, die perfectionisme. We zijn weer boven in mijn studio. Ze vraagt welke kleur ik op mijn ogen wil. Ik vind de lila kleur van mijn nagels wel mooi, die nagellak heeft ze eerder op mijn nagels aangebracht. Dat wil ik op mijn ogen. Ik mag een kleur kiezen uit haar pallet. Dat doe ik. De lijntjes rondom mijn ogen worden weggepoetst. De oogschaduw ook. En lippenstift. Pfff. Fijn. We beginnen opnieuw aan mijn ogen. Eerst de hardere aanzetting rondom mijn ogen. Okay. Je ziet wel een beetje de vorige kleur maar het is al een stukken beter. En dan de oogschaduw. Beter. Harmoniseert beter met de kleur van mijn huid, haar en ogen. Lippenstift die erbij past heeft ze niet. Of ik zelf een heb die ik mooi vind. En die heb ik, uiteraard. Ik doe een lipgloss op mijn lippen en we zijn weer beneden. De shoot voor de Libelle gaat door.
Het is toch wel goed gekomen
Het voelt beter (bijna net zoals die Snickers reklame met Mr. Bean). De reacties van mijn dochter en de fotografe zijn ook positief. Er worden foto’s gemaakt. Waaah, die zijn erg mooi. Supertof gewoon. En ik vind mijzelf geen draak meer. De fotografe stelt mij ook op mijn gemak en de visagiste vindt de foto’s ook mooi. Win-win situatie? Ik denk het wel. Want als het model – ik in deze – op de foto straalt, is dat een goede reclame voor de visagiste en de fotografe want de resultaat is uitmuntend wanneer het model in kwestie lekker in zijn/haar vel zit. Zie hier resultaat.
Mijn les
Ik blijf oefenen in mijn perfectionisme, controle houden en loslaten, grenzen aangeven en vertrouwen. Maar ook vertrouwen in mijzelf. En hoe dichter ik bij mijzelf blijf, hoe ontspannener ik met de situaties om kan gaan. Dat, hoe ik mijzelf opmaak, bij mij past. En als het zo uitkomt, laat ik me weer opmaken door een pro. Want het is elke keer weer een verassing. Hoe zou het voor jou zijn als iemand jou meeneemt en samen met jou kijkt naar wat jou goed staat? Ben ik die iemand voor jou? Neem vrijblijvend contact met mij op en ontdek het.
